Okazuje się, że coraz więcej osób obserwuje u siebie charakterystyczne objawy, które po szczegółowych badaniach okazują się być spowodowane przez celiakię. W wyniku diagnozy pacjenci muszą całkowicie zrezygnować ze spożywania glutenu, który jest odpowiedzialny za szereg przykrych dolegliwości somatycznych. Nietolerancja glutenu staje się poważną dolegliwością współczesnych czasów i nieleczona- skutecznie obniża komfort życia. Jaka jest różnica pomiędzy nietolerancją glutenu a celiakią? Jakie są podstawowe objawy nietolerancji glutenu? Jakie są podstawowe przyczyny nietolerancji glutenu? Jakie badania genetyczne wykonać na nietolerancje glutenu? Jaka jest różnica pomiędzy nietolerancją glutenu a celiakią? Celiakia to choroba autoimmunologiczna, w której po spożycie glutenu objawia się stan zapalny wyściółki jelita. Natomiast nietolerancja glutenu to reakcja uczuleniowa na gluten, która może się objawić od razu po spożyciu alergenu lub nieco później. Jakie są podstawowe objawy nietolerancji glutenu? Objawy nietolerancji glutenu mogą być bardzo różne. Najczęściej wskazuje się jednak na: ból brzucha (również gdy towarzyszy mu uczucie pieczenia w trakcie wlotu do żołądka), nudności i wymioty, uczucie pełności, wzdęcia, zaparcia i biegunki. Poza tym ogólne zmęczenie, skurcze mięśni i ból stawów, drętwienie rąk i nóg, a także złe samopoczucie, ból głowy, brak energii i dezorientacja. Objawy mogą dotyczyć także wyglądu języka: obrzęk, zaczerwienienie i wyprysk. Często pogarsza się także stan skóry. Jakie są podstawowe przyczyny nietolerancji glutenu? Za podstawową przyczynę nietolerancji glutenu uznaje się nieprawidłowe działanie układu immunologicznego, który w zły sposób reaguje na pewne składniki dostarczane w pokarmie. To oznacza, że niepoprawnie rozpoznaje je jako „obce”, w wyniku czego produkuje przeciwciała, których celem jest zwalczanie alergenów. Jakie badania genetyczne wykonać na nietolerancje glutenu? Aby zdiagnozować nietolerancję glutenu należy przede wszystkim wykonać profesjonalne testy genetyczne. Zwłaszcza że ryzyko pojawienia się choroby wzrasta do 10% w przypadku, gdy zdiagnozowana jest osoba z pierwszego stopnia pokrewieństwa. W badaniu sprawdzane są geny: HLA DQ2. 2, DQ2.
