Problemy psychologiczne

W bada­ni­ach doty­czą­cych samooce­ny jakoś­ci życia dzieci i dorosłych chorych na celi­ak­ię wykazano, że posi­ada­ją dość wyso­ki stopień samozad­owole­nia z życia. Spo­tyka­ją się jed­nak z prob­le­ma­mi psy­cho­log­iczny­mi związany­mi z akcep­tacją diety ale nie tylko. Pier­wsze chwile po usłysze­niu diag­nozy mogą być trudne. Przy­chodzi moment zała­ma­nia, bun­tu wraz z pyta­ni­a­mi “Dlaczego ja?”. Na negaty­wne okolicznoś­ci towarzyszące choro­bie szczegól­nie podatne są dzieci.

Nie można oddzielić zdrowia psychicznego od fizycznego

Choro­ba pac­jen­ta pocią­ga za sobą konieczność stosowa­nia diety bezg­lutenowej przez całe jego otocze­nie. Wyma­ga to dba­nia nie tylko o odży­wian­ie się ale i o praw­idłową atmos­ferę w domu. Dziecku trud­no jest zrozu­mieć, dlaczego nie może zjeść drożdżów­ki a rodzeńst­wo je wszys­tko, co chce. Dietę bezg­lutenową najtrud­niej akcep­tu­ją dzieci, u których pojaw­iła się konieczność jej wprowadzenia w późniejszym okre­sie życia ze wzglę­du na przyzwycza­je­nia smakowe. Poza prob­le­ma­mi związany­mi z akcep­tacją diety u 15 % pac­jen­tów stwierdza się objawy chorób psy­chicznych, w tym zaburzeń depresyjnych. Należą do nich częs­to kłopo­ty z kon­cen­tracją uwa­gi, drażli­wość i zaniżone poczu­cie włas­nej wartoś­ci. Cza­sa­mi może okazać się koniecz­na spec­jal­isty­cz­na pomoc psy­cho­log­icz­na i nie warto wtedy z niej sko­rzys­tać.

Rozwój psychospołeczny dzieci

Bada­nia nad psy­chospołecznym roz­wo­jem dzieci z przewlekły­mi choroba­mi somaty­czny­mi ujawniły, że dłu­gi czas trwa­nia choro­by i leczenia sprzy­ja pozostaw­ie­niu śladów w psy­chice, relac­jach z bliższy­mi i całym otocze­niem. Choro­ba przewlekła może więc stanow­ić czyn­nik wys­tąpi­enia niepraw­idłowoś­ci o różnym zakre­sie i stop­niu nasile­nia a charak­ter zmi­an zależy nawet nie od samej choro­by ale od całok­sz­tał­tu uwarunk­owań środowiskowo-sytu­a­cyjnych. Pon­ad­to choro­ba przewlekła może wpły­wać na samą szy­bkość roz­wo­ju dziec­ka, niekoniecznie zaś musi go zakłó­cać czy hamować. Praw­idłowe­mu funkcjonowa­niu w choro­bie sprzy­ja przede wszys­tkim akty­wne reagowanie na wszelkie utrud­nienia związane z nią. Nie jest dobrze nato­mi­ast, gdy chory pozosta­je bierny np. w zakre­sie pod­porząd­kowa­nia się do zale­ceń lekarza.

Jak ułatwić dziecku przys­tosowanie do życia z chorobą »

Zobacz też:

Pomoc dla chorych
Opieka nad dzieck­iem na diecie bezglutenowej
Czym jest celiakia