Opieka nad dzieckiem na diecie bezglutenowej

Dieta bezg­lutenowa jest dietą trud­ną, wyma­ga­jącą dużej dyscy­pliny ze strony chorego. Oso­by cier­piące na celi­ak­ię są bowiem zmus­zone do bezwzględ­nej rezy­gnacji z pewnych grup pro­duk­tów. Sprawa diety wyda­je się jeszcze bardziej skom­p­likowana, gdy choro­ba doty­czy dziec­ka. Warto więc zadać sobie pytanie o to, jak pomóc malu­chowi przys­tosować się do rygo­rysty­cznej diety bezg­lutenowej, której będzie prze­cież musi­ał przestrze­gać przez resztę życia.

Wsparcie najbliższego otoczenia

Ogrom­ną rolę w praw­idłowym funkcjonowa­niu dziec­ka chorego na celi­ak­ię odgry­wa oczy­wiś­cie najbliższe otocze­nie, czyli m.in. rodz­ice. Dziecko już od samego początku powin­no wiedzieć, jakich artykułów spoży­w­czych musi unikać, a jakie są dla niego doz­wolone. Warto zabier­ać malucha na wspólne zakupy, które będą połąc­zone z nauką zdrowego żywienia i właś­ci­wego doboru pro­duk­tów spoży­w­czych. Z cza­sem moż­na namaw­iać go również do samodziel­nego robi­enia bez­piecznych, bezg­lutenowych posiłków. Ksz­tał­towa­niu praw­idłowych nawyków żywieniowych u dziec­ka musi jed­nocześnie towarzyszyć kon­sek­wenc­ja opiekunów. Nie powin­ni oni stosować żad­nej tary­fy ulgo­wej, uspraw­iedli­wiać czy ule­gać manip­u­lacji ze strony dziec­ka, które może chcieć w jak­iś sposób wyko­rzys­tać swo­ją chorobę.

Zadaniem rodz­i­ca powin­no być powiadomie­nie przed­szko­la czy szkoły o choro­bie dziec­ka, a tym samym – o obow­iązku przestrze­ga­nia przez nie diety bezg­lutenowej. Pociechę trze­ba nato­mi­ast uświadomić, jak ma zareagować, gdy zostanie poczęs­towane zabro­nionym produktem.

Budowanie poczucia własnej wartości

Nie wol­no dop­uś­cić do sytu­acji, w której dziecko będzie czuło się wyob­cow­ane czy gorsze od swoich rówieśników. Wręcz prze­ci­wnie! Należy rozwi­jać w nim poczu­cie odpowiedzial­noś­ci za własne zdrowie i życie, chwaląc jed­nocześnie za każdy, nawet najm­niejszy, postęp. Konieczność stosowa­nia nieco innej diety nie musi też wyłączać dziec­ka z życia towarzyskiego, w tym uczest­nict­wa w wyjaz­dach, urodz­i­nach i imprezach szkol­nych. Rodz­ic może np. zająć się orga­ni­za­cją spotkań, pod­czas których dzieci będą częs­towane bezg­lutenowy­mi posiłka­mi. Każdy opiekun powinien być świadomy, że dzieci z celi­ak­ią mają iden­ty­czne upodoba­nia kuli­narne jak ich zdrowi bra­cia, siostry czy szkol­ni koledzy. Tak samo jak rówieśni­cy będą zatem uwiel­bi­ać ciast­ka, piz­zę i ham­burgery. Warto więc od cza­su do cza­su przy­go­tować im takie potrawy, ale z pro­duk­tów nieza­w­ier­a­ją­cych szkodli­wego białka.

.Jak ułatwić dziecku przystosowanie do życia z chorobą?

1. Przekon­aj samego siebie do koniecznoś­ci stosowa­nia diety przez dziecko
2. Pogódź się z fak­tem, że musi być ona stosowana przez całe życie.
3. Zaak­cep­tuj to i spróbuj przekon­ać do tego otocze­nie dziecka.
4. Kon­sek­went­nie pil­nuj przestrze­ga­nia diety dziec­ka i wyma­gaj tego od niego jak i od osób mają­cych z nim kontakt.
5. Poz­naj najsłab­szą i najsil­niejszą stronę osobowoś­ci dziec­ka, wzmac­ni­aj jego najsil­niejszą stronę.
6. Roz­maw­iaj z dzieck­iem na tem­at jego ograniczeń. Wyjaś­ni­aj mu wąt­pli­woś­ci, mów o kon­sek­wenc­jach, pomóż zrozu­mieć sens całego postępowa­nia związanego z chorobą.
7. Swo­je dzi­ała­nia kon­cen­truj na maksy­mal­nym włącze­niu dziec­ka w pro­ces leczenia oraz wyk­sz­tałce­nie w nim pełnej odpowiedzial­noś­ci za zdrowie i życie.
8. Nie trak­tuj schorzenia jako nieszczęś­cia a chorego dziec­ka jako bezbron­nej ofi­ary, którą trze­ba izolować i nad­miernie się nią opiekować.
9. Przezwycięż w sobie ten­dencję do nadopiekuńc­zoś­ci i spec­jal­nego trak­towa­nia dziecka.
10. Miej świado­mość, że z wiekiem dziecko może nauczyć się wyko­rzysty­wa­nia swo­jej choro­by do osiąg­nię­cia swoich celów.

Źródło: Maciejew­s­ka G. (2001) www.poradnikmedyczny.pl/mod/archiwum/687

Zobacz też:

Pomoc dla chorych na celiakię
Życie z celiakią
Prob­le­my psychologiczne