Osteoporoza i osteopenia – może powodować je celiakia

Czy wiesz, że aż 40% chorych na celi­ak­ię ma zmi­any kostne charak­terysty­czne dla osteopenii, a 26% – dla osteo­porozy? [1] Inne bada­nia wykaza­ły pon­ad­to, że oso­by dorosłe z osteo­porozą aż 10 razy częś­ciej niż oso­by zdrowe mają właśnie celi­ak­ię! [2] Co ważne, nielec­zona celi­akia może wiązać się z wys­tąpi­e­niem prob­lemów kost­nych już u dzieci. Na szczęś­cie moż­na szy­bko sprawdz­ić, czy do osteo­porozy lub osteopenii przy­czy­nia się trwała nietol­er­anc­ja glutenu.

Spis treś­ci:

1. Osteo­poroza i osteope­nia — wapń jest niezbęd­ny dla praw­idłowej gęs­toś­ci kości
2. Osteo­poroza i osteope­nia — czy powo­dem może być celiakia?
3. Osteo­poroza i osteope­nia — mniejsza gęs­tość koś­ci? Znacze­nie ma też nietol­er­anc­ja laktozy
4. Celi­akia u dziec­ka – pro­ces tworzenia koś­ci może być zaburzony
5. Osteo­poroza wtórna
6. Osteo­poroza i osteope­nia — wykrycie celi­akii to mniejsze ryzyko choro­by i złamań
7. Zamów badanie gene­ty­czne na celiakie

Osteoporoza i osteopenia — wapń jest niezbędny dla prawidłowej gęstości kości

Na min­er­al­iza­cję koś­ci i budowę szkiele­tu ma wpływ przede wszys­tkim dostar­czanie orga­niz­mowi odpowied­niej iloś­ci wap­nia (który wchła­nia się przy udziale wit­a­miny D) i fos­foru. To ważne szczegól­nie w okre­sie dziecię­cym i dojrze­wa­nia – budowa szkiele­tu kończy się ok. 20. roku życia. Później koś­ci sta­ją się gęst­sze i bardziej uwap­nione, by ok. 30. roku życia osiągnąć swo­ją masę maksy­mal­ną [2].

Nieste­ty wraz z wiekiem tkan­ka kost­na ule­ga stałe­mu ubytkowi, a wapń – cho­ci­aż w trochę mniejszej iloś­ci – wciąż jest niezbęd­ny dla zachowa­nia odpowied­niego bilan­su [2] chroniącego przed zbyt dużą i szy­bką resor­pcją kości.

Nietolerancje pokarmowe – umów się na badanie

Osteoporoza i osteopenia — czy powodem może być celiakia?

Gdy wapń nie wchła­nia się praw­idłowo pro­ces budowa­nia koś­ci również nie zachodzi w sposób poprawny, utrud­nione sta­je się też zachowanie bilan­su chroniącego przed osteo­porozą w późniejszym wieku. Nieste­ty nielec­zona celi­akia powodu­je właśnie prob­le­my z przyswa­janiem skład­ników odży­w­czych z poży­wienia oraz sub­stancji akty­wnych z leków czy suple­men­tów. Jak to możliwe? 

Celi­akia pole­ga na niepraw­idłowej reakcji orga­niz­mu na gluten. Zami­ast go traw­ić, zaczy­na wyt­warzać prze­ci­w­ci­ała, które ataku­ją kosm­ki jeli­towe. Tym­cza­sem te małe wypust­ki w jeli­cie cienkim mają za zadanie wchła­ni­ać skład­ni­ki odży­w­cze… Zde­grad­owane nie mogą pełnić swo­jej funkcji, co powodu­je niedobo­ry (w tym m.in. wap­nia, fos­foru czy wit­a­miny D) i niedoży­wie­nie organizmu.

Osteoporoza i osteopenia — mniejsza gęstość kości? Znaczenie ma też nietolerancja laktozy 

Lak­toza po straw­ie­niu ułatwia wchła­ni­an­ie wap­nia [2], dlat­ego nietol­er­anc­ja lak­tozy również nieko­rzyst­nie wpły­wa na koś­ciec. Nieste­ty nietol­er­anc­ja glutenu i nietol­er­anc­ja lak­tozy częs­to współwys­tępu­ją, a zdarza się, że to celi­akia wywołu­je to drugie schorzenie. 

Dzieje się tak, ponieważ zde­grad­owane kosm­ki jeli­towe mogą powodować również niedobo­ry enzymów – w tym lak­tazy. Wów­czas mamy do czynienia z wtórną nietol­er­ancją lak­tozy, która mija po elim­i­nacji glutenu.

Celiakia u dziecka – proces tworzenia kości może być zaburzony

Cza­ja-Bul­sa i inni w swoich bada­ni­ach wykaza­li, że:

„w […] choro­bie trzewnej u dzieci nieprzestrze­ganie diety elim­i­na­cyjnej, która prowadzi do zaniku kosmków jeli­towych i zespołu złego wchła­ni­a­nia, oraz niskie spoży­cie wap­nia są główny­mi czyn­nika­mi ryzy­ka wys­tępowa­nia osteopenii i osteo­porozy” [2].

Co więcej:

„Niewystar­cza­ją­ca szczy­towa masa kost­na wiąże się z ryzykiem wys­tąpi­enia osteo­porozy w okre­sie późniejszym” [2].

Nielec­zona celi­akia w młodym wieku może zatem zwięk­szać ryzyko wys­tąpi­enia osteopenii lub osteo­porozy w dorosłym życiu, a nawet… wywoły­wać osteo­porozę już u dziec­ka! Zaburzenia wzros­tu, bóle koś­ci i mięs­ni czy wady postawy – te objawy mogą świad­czyć właśnie o obec­noś­ci tego schorzenia u malucha. Na szczęś­cie u dzieci szy­bkie rozpoczę­cie leczenia może przy­czynić się do ustąpi­enia zmi­an kost­nych [2].

Osteoporoza wtórna 

Pod­wyżs­zone ryzyko wys­tąpi­enia osteopenii czy osteo­porozy u dorosłego wys­tępu­je nie tylko wtedy, gdy zaburzenia wchła­ni­a­nia wap­nia i tworzenia koś­ci obec­ne były w wieku dziecię­cym. Również zachorowanie na celi­ak­ię w dorosłym życiu (choro­ba może uak­ty­wnić się w każdym momen­cie) zwięk­sza ryzyko prob­lemów kost­nych. Niepraw­idłowe przyswa­janie wap­nia i wit­a­miny D zaburza bowiem zachowanie odpowied­niego bilan­su, który chroni przed zbyt szy­bkim ubytkiem koś­ci i osteoporozą.

Osteoporoza i osteopenia — wykrycie celiakii to mniejsze ryzyko choroby i złamań

„Po wprowadze­niu diety bezg­lutenowej mark­ery kostne stop­niowo osią­ga­ją wartoś­ci praw­idłowe, zwięk­sza się masa koś­ci i nor­mal­izu­je wzrost pac­jen­tów. […] dal­sze nieprzestrze­ganie diety bezg­lutenowej oraz odmaw­ian­ie przyj­mowa­nia leków stosowanych w ter­apii osteo­porozy będą nasi­lać u chorego pro­ces utraty masy kost­nej i zwięk­szać ryzyko zła­mań” [1].

Co ważne, nielec­zone celi­akia może zaburzać również wchła­ni­an­ie leków stosowanych przy osteopenii i osteo­porozie, dlat­ego dla ter­apii tych chorób elim­i­nac­ja glutenu jest dodatkowo istot­na. Ważne, żeby dietę ułożyć przy pomo­cy diete­ty­ka, aby zapo­biec dal­szym niedoborom.

Przed rozpoczę­ciem diety bezg­lutenowej trze­ba jed­nak sprawdz­ić, czy to na pewno celiakia…

Jak wykonam badanie celiakii ? 

Wystar­czy, że zamówisz je przez naszą stronę inter­ne­tową, na cza­cie lub pod­czas roz­mowy tele­fon­icznej z naszą kon­sul­tan­tką. Zamów zestaw do samodziel­nego pobra­nia przez naszą stronę www, a my wyśle­my Ci go dar­mowym kuri­erem pod wskazany adres.

Zestawy wysyłamy również za granicę

 Samodziel­nie w domu 

Wystar­czy, że zamówisz zestaw do bada­nia, w którym zna­j­du­ją się wymazów­ki. Za ich pomocą  możesz samodziel­nie pobrać wymaz. Następ­nie kon­tak­tu­jesz się z nami, a my wyśle­my do Ciebie kuri­era, który odbierze pobrany materiał.

W najbliższej placówce

 Badanie możesz także wykon­ać w 1 z 200 naszych placówek.Wykwalifikowany per­son­el pobierze od Ciebie wymaz (lub krew) i przekaże nam go do bada­nia. Pobranie trwa zaled­wie kil­ka sekund i jest bezbolesne!

Badanie wykony­wane  z wymazu jest przy tym tak samo pewne jak badanie krwi (jest to badanie gene­ty­czne opier­a­jące się na anal­izie DNA, a nasze DNA jest niezmi­enne bez wzglę­du na to, skąd zostało wyi­zolowane). Do real­iza­cji bada­nia wyko­rzys­tu­je­my cer­ty­fikowane odczyn­ni­ki IVD CE i jest wykony­wane metodą Q‑PCR. Dodatkowo każ­da prób­ka obję­ta jest gwarancją jakoś­ci, jeśli na próbce jest  zbyt mało mate­ri­ału, lab­o­ra­to­ri­um prosi o dosłanie nowej, co nie wiąże się z dodatkowym kosztem.

Zamów badanie genetyczne na celiakie

Co zaw­iera nasze badanie na celi­ak­ię:

• Najsz­er­szy zakres bada­nia na celi­akie (DQ2,2 DQ2,5 DQ8 w pod­jed­nos­tce α i β).
• Wynik bada­nia już w 7 dni roboczych. 
• Kuri­er w cenie bada­nia dostar­czy do Ciebie zestaw do samodziel­nego pobra­nia i odbierze go po zamówie­niu na stronie.
• Do wyniku bada­nia otrzy­masz pisemne zalece­nia lekarskie oraz diete­ty­czne, a przy pozy­ty­wnym rezulta­cie – dodatkowo przykład­owe menu bezg­lutenowe.
• Badanie jest bezbolesne, wykony­wane z wymazu z policz­ka (taka prób­ka ma więk­szą sta­bil­ność niż prób­ka krwi).
• Badanie objęte jest gwarancją prób­ki – każ­da prób­ka która trafi do bada­nia jest obję­ta gwarancją co oznacza, że gdy­by wymaz okazał się „niewystar­cza­ją­cy” kole­jny zestaw otrzy­ma­ją Państ­wo bezpłatnie.

.

.

Może zainteresuje Cię również:

Źródła:

[1] J. Gajew­s­ka, J. Ambroszkiewicz, K. Hozyasz, Zaburzenia pro­ce­su koś­ciot­worzenia i resor­pcji koś­ci u 25-let­niego mężczyzny z zanied­baną celi­ak­ią, „Wiado­moś­ci Lekarskie” 2005, LVIII, 5–6.

[2] B. Iwańczak, E. Krze­siek, F. Iwańczak, Osteo­poroza i osteope­nia u dzieci i młodzieży – przy­czyny, diag­nos­ty­ka i lecze­nie, „Advances in Clin­i­cal and Exper­i­men­tal Med­i­cine” 2004, 13, 1.